Είναι λίγος καιρός τώρα που με αφορμή τα κινήματα των πλατειών, το κίνημα των αγανακτισμένων, καθημερινά σχεδόν διαβάζουμε σε blogs αλλά και σε εφημερίδες το γνωστό ερώτημα «μα που ήταν οι αγανακτισμένοι όταν...», συνοδευόμενο από τις γνωστές ρητορείες εναντίον των λαών που κυμαίνονται στο παν-κάλιο «μαζί τα φάγαμε». Το απόγειο ήταν η χθεσινή συνέντευξη στα ΝΕΑ του γνωστού επιτυχημένου υπουργού του μνημονίου, αυτού που, αφού πέτυχε τόσο πολύ μετά από 18 μήνες ως υπουργός οικονομίας (ή οικονομικών; λίγη διαφορά κάνει), τώρα τον έχουμε στο υπουργείο περιβάλλοντος για να μας βάλει μνημόνια στο περιβάλλον και λεφτά στις τσέπες των εργολάβων. Του υπουργού της fast track διάλυσης και ξεπουλήματος της χώρας.
Δεν θα μπω στον κόπο να απαντήσω στην συνέντευξη του υπουργού. Θέλω όμως να θέσω ένα ερώτημα προς τον υπουργό αλλά και όλους τους κυβερνώντες την χώρα από την ίδρυσή της μέχρι σήμερα. Ένα καίριο, νομίζω, ερώτημα με αρκετές παραμέτρους.
Κύριε Υπουργέ, γνωρίζετε τι σημαίνει «κυβερνώ»; Κυβερνώ δεν σημαίνει πετάω τις ευθύνες των τρισάθλιων επιλογών μου στον λαό. Κυβερνώ σημαίνει πως κάνω το καλύτερο για τον λαό μου, ακόμα και όταν γίνομαι δυσάρεστος και δεν εξυπηρετώ τις μικροπολιτικές του απαιτήσεις. Κυβερνώ δεν σημαίνει πετάω δώρα στον λαό και όταν φτάνει η κρίση τον κατηγορώ γιατί τα όσα αποδέχτηκε. Κυβερνώ σημαίνει ότι ασκώ πολιτική και όχι λαμογιά και μικροσυμφέροντα.
Κύριε Υπουργέ, γνωρίζετε τι σημαίνει «κυβερνώ»; Κυβερνώ σημαίνει έχω το σθένος να πάω ενάντια στα συμφέροντα των λίγων. Δεν σημαίνει την απορρύθμιση της τραπεζικής αγοράς και της λαμογιάς τους. Δεν σημαίνει την υπερχρέωση της χώρας προς χρεωκοπημένες τράπεζες, μη τυχόν και χάσουν το χαβιάρι τους οι τραπεζίτες. Κυβερνώ σημαίνει ότι ασκώ πολιτική και όχι λαμογιά και μικροσυμφέροντα.
Κύριε Υπουργέ, γνωρίζετε τι σημαίνει «κυβερνώ»; Κυβερνώ σημαίνει βάζω τέλος στην κοροϊδία των ανωνύμων εταιρειών και της λαμογιάς των ιδιοκτητών τους. Βάζω τέλος, γιατί δεν είναι δυνατόν να ανεχόμαστε βαθύπλουτους επιχειρηματίες να κλείνουν εταιρείες στην πρώτη στραβή, χρωστώντας στο κράτος και στους εργαζόμενους, εκθέτοντας οικογένειες στην ανεργία κι ένα ολόκληρο κράτος στην χρεωκοπία. Κυβερνώ σημαίνει ότι ασκώ πολιτική και όχι λαμογιά και μικροσυμφέροντα.
Κύριε Υπουργέ, γνωρίζετε τι σημαίνει «κυβερνώ»; Κυβερνώ σημαίνει ελέγχω και νομοθετώ στην αγορά μου και στην χώρα μου. Και δεν αφήνω τις λιγοστές εταιρείες που υπάρχουν σε κάθε κλάδο να φτιάχνουν μικροκαρτέλ εξαπάτησης και ξεζουμίσματος του λαού μου, κάνοντας δεξιώσεις και πάρτυ μαζί τους για τα δις που βγάζουν οι επιχειρηματίες τους στα χρηματιστήρια, ενώ οι υπάλληλοί τους δουλεύουν δωδεκάωρα για 700 ευρώ. Κυβερνώ σημαίνει ότι ασκώ πολιτική και όχι λαμογιά και μικροσυμφέροντα.
Κύριε Υπουργέ, γνωρίζετε τι σημαίνει «κυβερνώ»; Κυβερνώ σημαίνει ότι υπακούω στο Σύνταγμα, στους νόμους, και τους κανόνες της χώρας, αλλά και των διεθνών οργανισμών. Το Σύνταγμα και οι νόμοι μας δεν είναι προτροπή. Είναι εκεί για να τηρούνται. Είτε εσάς σας αρέσει είτε όχι. Είτε σας βολεύει είτε όχι. Η καταπάτησή τους είναι πράξη εχθρική τόσο προς τον λαό, όσο και προς τους διεθνείς οργανισμούς. Η καταπάτηση του Συντάγματος και των νόμων της χώρας από τις ίδιες τις κυνερνήσεις είναι η πρώτιστη και βασική πανάκεια του λαού προς την ασυδοσία με στόχο την επιβίωση, κ. υπουργέ.
Κύριε Υπουργέ, γνωρίζετε τι σημαίνει «κυβερνώ»; Κυβερνώ σημαίνει υπηρετώ τον λαό. Όχι την χρήση του αξιώματός σας προς τον εύκολο πλουτισμό, όπως εσείς και οι συνάδελφοί σας δεκαετίες τώρα κάνετε.
Γνωρίζω κ. υπουργέ πως τα μισά ή και όλα από αυτά που αναφέρω παραπάνω, αν και ενδεικτικά μόνο της κατάστασης, σας ακούγονται ξένα. Τόσο ξένα όσο τα κινέζικα σε εμάς, ή τα ελληνικά στους ξένους. Εσείς κ. υπουργέ δεν είστε παρά το μικρό τσιράκι των τραπεζιτών και την ελεύθερης αγοράς που τόσο πιστά υπηρετείτε.
Σας έχω νέα όμως, κ. υπουργέ.
Είμαστε πολλά χρόνια αγανακτισμένοι, κ. υπουργέ. Ήμασταν αγανακτισμένοι όταν η χώρα μπήκε στην Ε.Ε.. Ήμασταν όταν το κράτος έδινε παροχές χωρίς βάση. Ήμασταν στο «Τσοβόλα δώσ' τα όλα». Ήμασταν στο Μάαστριχτ. Ήμασταν στην Λισσαβώνα. Ήμασταν στην Γένοβα. Ήμασταν για τα εξοπλιστικά και για την παιδεία. Ήμασταν για το χρηματιστήριο. Ήμασταν για την υγεία. Ήμασταν για τα αποθεματικά των ταμείων. Ήμασταν για την φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή. Ήμασταν για τα υπερκέρδη των επιχειρηματιών. Ήμασταν για τους πλαστούς ισολογισμούς των τραπεζών. Ήμασταν είτε πρωθυπουργός ήταν ο καραμανλής, ο παπαδόπουλος, ο ανδρέας ή ο σημίτης... Ήμασταν για την χούντα, για την αποστασία, για τον εμφύλιο, για τον πόλεμο. Ήμασταν πάντα αγανακτισμένοι κ. υπουργέ. Εμείς σήμερα κι οι πρόγονοί μας πριν από εμάς.
Αλλά ήμασταν ψύχραιμοι. Αυτό ήταν το λάθος μας. Η ψυχραιμία μας. Ότι δεν βγήκαμε στις πλατείες τόσο δυναμικά όσο σήμερα. Αυτό ήταν το λάθος. Ότι σας ανεχθήκαμε τόσες δεκαετίες και αιώνες. Ότι οι περισσότεροι αποκοιμήθηκαν ήσυχοι σε ένα πάρτυ που περνούσαν καλά, αλλά κανείς δεν τους είχε προειδοποιήσει για τον λογαριασμό. Ότι σας αφήσαμε να παίζετε το παιχνίδι σας, δικό σας και των τραπεζών, χωρίς να έχουμε αντιδράσει όσο θα έπρεπε. Ως άλλοι Ινδιάνοι που στην λάμψη των χαντρών και των άλλων δώρων, πέσαμε στο παιχνίδι της οικονομικής αποικιοκρατίας που μας στήσατε. Γιατί αυτό είστε κ. υπουργέ. Αποικιοκράτες νέας κοπής. Τίποτα περισσότερο.
Οι Ινδιάνοι λοιπόν ξύπνησαν.
